Η παρωτίδα είναι ο μεγαλύτερος από τους σιαλογόνους αδένες, ο οποίος ευρίσκεται στην οπισθογνάθια χώρα και αποτελείται αποκλειστικά από ορώδη κύτταρα.

Οι παθήσεις της παρωτίδας οι οποίες απαιτούν χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να διακριθούν σε δύο κατηγορίες:

A. Στις διάφορες καλοήθεις η κακοήθεις ογκωτικές εξεργασίες που προσβάλλουν των αδένα και

B. Στις φλεγμονώδεις παθήσεις όπως: η μη ειδική χρόνια σιαλαδενίτιδα και η σιαλαδενίτιδα ή προερχόμενη από τη δημιουργία σιαλολίθων είτε μέσα στον εκφορητικό πόρο είτε στο παρέγχυμα του αδένα.

Η διάγνωση των παθήσεων της παρωτίδας τίθεται από το ιστορικό, την κλινική εξέταση και από τον εργαστηριακό έλεγχο. Ο εργαστηριακός έλεγχος θα πρέπει να περιλαμβάνει υπερηχογράφημα, βιοψία διά αναρροφήσεως με λεπτή βελόνη (FNA) αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία όπου αυτό κρίνεται σκόπιμο.

Η εγχειρητική της παρωτίδας ανέκαθεν παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για τον επεμβαίνοντα. Αυτό συνδέεται αφενός με τη σχέση του αδένα με το προσωπικό νεύρο και αφετέρου με την τάση του μικτού όγκου, που αποτελεί και την πλειονότητα των όγκων της παρωτίδας, ωα υποτροπιάζει μετά την ατελή αφαίρεσή του.

Τα τελευταία χρόνια μια νέα τεχνική με την ονομασία μερική επιπολής παρωτιδεκτομή εμφανίσθηκε στην διεθνή βιβλιογραφία, την οποία εφαρμόζεται με πολύ καλά αποτελέσματα και το Τμήμα ΣΓΠΧ του ΓΝ Τρίπολης. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε την παρακάτω παρουσίαση με τίτλο: Χειρουργική των σιαλογόνων αδένων – όγκοι παρωτίδας